Statistieken

Na de teleurstelling van vorige week, dat het clipje met Nick en Simon niet op tv kwam toen het zou komen, was het woensdagmiddag dan eindelijk zo ver. Via twitter en een heel attent mailtje wisten we dat om twee uur de clip op tv zou komen. Dus we zaten weer klaar. En ja hoor, gelukkig, de clip kwam, en helemaal gelukkig; Floortje zit er in. Toch wel een ruime seconde. 1 shot. Niet knipperen, anders is het voorbij. Maar voor haar maakt dit gelukkig niet uit, telt alleen maar; ik zit er in, ik ben op tv. 's Middags reageerde ze nog vrij onderkoeld, maar toen ze het 's avonds samen met papa en Noa op de ipad terug keek, keer op keer op keer op keer, was ze echt wel enorm trots. Voor wie het wil zien; http://www.youtube.com/watch?v=iV8S3Bc8Pcg. Na twee minuten komt Floortje. Maar alle andere kinderen in de clip zijn de aandacht niet minder waard. En de dokters en zusters ook niet.

Woensdagavond om half tien komt de grote live-show voor de nieuwbouw van het nationaal oncologisch centrum op Nederland 2. Ook daar zal de clip weer langskomen. We gaan proberen te kijken maar ik weet nog van een aantal maanden geleden toen de 'ik sta op voor kanker' uitzending was dat dat toen gewoon niet ging. Ik wou wel kijken, het is voor een goed doel en wij weten dat als geen ander, maar het kan zo keihard binnenkomen dan ineens. De realisatie dat het ook echt over ons gaat, dat ons kind ook echt kanker heeft. Zo vreemd hoe je daar enerzijds dag in dag uit mee bezig bent, en anderzijds het soms een soort roes lijkt waarin je maar meegaat en doorgaat.

Vrijdag begon weer chemo-weekend, kuur tien van de twaalf. Het is heel goed gegaan, gewoon lekker drie dagen in het ziekenhuis gespeeld. Ook daarna thuis nog kunnen spelen en bezoek gekregen, dus eigenlijk hebben we een prima weekend gehad. Het inlopen van de kuur is kinderspel vergeleken met de dip-week.

Vrijdag kregen we in het gesprek met de oncologe voor ons een heel belangrijke update. Maar wel een statistische update, dus zonder garantie. Wij zijn er deze hele periode vanuit gegaan dat de kans dat na de behandelingen de slechte cellen toch nog terugkomen, rond de 30 procent lag. Nu hebben we te horen gekregen dat die kans veel lager is, eerder rond de 10 procent. Exacter kan niet, er zijn maar heel weinig recidief-gevallen zoals Floortje en zeker sinds de invoering van het nieuwe protocol in 2011. Maar de laatste resultaten die op een conferentie in december besproken zijn maar nog niet gepubliceerd (en ik dus niet bij elkaar kon googlen) wijzen dit uit. Dat scheelt nogal, 30 of 10 procent. En dus is dat fantastisch nieuws. Maar tegelijkertijd beseffen we dat het geen garantie is. Vorig jaar, na het eerste protocol, was de kans ook slechts rond de 10 procent dat er iets terug zou komen. En dat gebeurde toen toch. Dus we zijn wat sceptisch over dit soort zaken geworden. Uiteindelijk is het toch maar afwachten en zijn er twee mogelijkheden; het komt terug of het komt niet terug. Wat is ook weer dat gezegde; there are lies, there are big lies, and then there are statistics? En toch, en toch, en toch.....het geeft de burger wel goede moed!