Kaart 200

Vrijdagmiddag kregen wij een hele speciale kaart afgeleverd. Kaart 200. Van P/W/B. Een enorm grote kaart. Van enorm lieve en trouwe vrienden. Die al tweehonderd dagen lang iedere, maar dan ook iedere dag een kaart naar Noa en Floortje sturen. Niet alleen naar Floortje, nee, expliciet ook naar Noa. Met daarop iedere, maar dan ook iedere dag, een klein leuk verhaaltje, een observatie, een grappige vraag, altijd iets om de meisjes aan het denken te zetten of te laten lachen. En ons ook. Soms zelfs stiekem ons nog ietsje meer omdat er een grote mensen grapje in verborgen zit. De meisjes weten al tijden; een kaart met een nummertje erop, die is van P/W/B! De Wally-kaarten zijn favoriet, altijd leuk om de zoekopdrachten als eerste te vinden.

Ik bewaar ze allemaal, in een aparte schoenendoos. Ik weet dat Noa en Floortje de kaarten nu al leuk vinden en waarderen. Maar ik denk dat ze pas over vele jaren zullen beseffen hoe bijzonder ze zijn. Niet alleen de kaarten, maar vooral ook Paul, Wieke, en natuurlijk Bintje.....

Dit is kaart 200!

        En die levert nog urenlang plezier op!



Verder is de week goed verlopen. Vrijdag was de herkansing voor kuur negen, en gelukkig hadden de trombo's zich goed hersteld, van 19 naar 247. Dus de kuur mocht starten en is in drie dagen zonder noemenswaardige problemen ingelopen. Wat dat betreft worden de kuren zelf toch steeds meer routine. Je merkt dat Floortje ook echt ouder en ervarener wordt. We moesten even wachten op onze beurt bij de prikkamer voor het vingerprikje. Het jongetje voor ons deed er wat langer over, we hoorden hem huilen en protesteren. Waarop Floortje zegt; 'Ik denk dat hij het nog een beetje spannend vindt, hij is ook nog maar zo klein!'

Het aanprikken van de lijn gaat zonder enige piep of protest, ze weet precies wanneer ze haar neus moet dichthouden voor de zoute smaak bij het spuitje voor het doorspoelen van haar 'kastje' en kiest zelf haar favoriete bed bij de dagbehandeling. Als ze naar het toilet moet, loopt ze geroutineerd met de infuuspaal naar de wc-deur, en parkeert zichzelf achteruitlopend naar binnen tot aan het toilet zelf, zodat haar infuuslijn niet gedraaid of in de war raakt. Ook heeft ze nu door dat de kuur drie dagen duurt, dat ze in die tijd aangeprikt blijft omdat het naaldje er pas aan het einde van dag drie uit gaat. 'Vandaag nog niet echt afkoppelen he mam, morgen toch nog een dagje?' 'Morgen kom ik met mijn papa hoor dokter, mama is nu al twee dagen meegeweest.'.

We zijn nu op tweederde, acht kuren van de twaalf afgerond. De negende is dan wel ingelopen, maar hij telt pas als de weken van inwerken, dippen en herstel afgerond zijn. Dat is het echte werk, niet die drie halve dagen op de dagbehandeling.

Deze week hebben de dames vakantie. Drie dagen thuis, drie dagen met z'n viertjes bij opa en oma logeren. Gezellig.