De eerste twee dagen was ze ook echt wel behoorlijk ziek, daar veranderde de bloedtransfusie en antibiotica niet veel aan. Koorts, vreselijk verkouden, lodderogen en snotneus. Ook de bozigheid en het verdriet hielden nog wel even aan. Ik denk dat ze vrijdag voor het eerst geintjes met de verpleging heeft gemaakt. Langzaam maar zeker zie je dan weer de oude Floortje terugkomen, gezellig en kletsend. Wel altijd jammer dat we vanwege haar lage weerstand in isolatie moeten en niet naar de speelkamer of op de gang mogen, maar binnen de box kun je het ook best gezellig maken. Gelukkig heb je in een box wel privacy en een eigen badkamer, dat scheelt een hoop met 'op zaal' liggen. Bovendien word je nu 's nachts alleen een paar keer wakker van de piepende pompen en geluiden van je eigen kind, en niet van die van een onbekend kind of nog erger, de geluiden van andere ouders. Als je eenmaal mentaal de knop hebt omgezet dat het wel weer even gaat duren en alles voor de opvang van Noa is geregeld, ga je je instellen op de dagen zo goed mogelijk doorkomen. Met dank ook aan de uitvinders van DVD's en de ipad. Ik ben voorlopig wel even klaar met de avonturen van Ernst, Bobbie en de rest (alle vier de DVD-tjes meerdere keren langs zien komen), maar aan de andere kant heb ik een week lang minimaal vier digitale internationale kranten per dag gelezen. Daar komt een mens normaal niet aan toe. Ook zijn we kampioenen in het Sneeuwwitje-spel geworden en voor het eerst met echte lego gespeeld.
Sneeuwwitje-spel met Oma.
Lang leve de ipad!
Zodra Floortje het weer aankon, hadden we het druk met bezoek ontvangen. Mijn oproep om op de koffie te komen is aangeslagen, we hebben het zeer gezellig gehad! Zo gaan de dagen tenminste lekker snel voorbij. En we zijn heel goed verzorgd door alle lieve speelzusters, keukenzusters en 'gewone' zusters. Zo langzamerhand leer je iedereen die werkt op de kinderafdeling wel zo'n beetje kennen en dat is best vertrouwd. Het is natuurlijk ook een hele andere situatie dan wanneer je met een gezond kind ineens onverwacht naar het ziekenhuis moet en je je zorgen maakt omdat je niet weet wat je overkomt en wat er gaat komen. Wij zijn inmiddels wel wat gewend, weten waarom we er zijn en wat er gaat gebeuren. Het is meer een kwestie van zo goed mogelijk de tijd doorkomen, Floortje zo comfortabel mogelijk laten zijn en hopen dat ze zich snel weer lekker voelt.
Aangezien Floortje het carnaval op school heeft gemist, heeft ze drie dagen lang haar speciale nieuwe carnaval-ridderkostuum in het ziekenhuis aangehad. En hebben we haar beloofd dat we thuis binnenkort alsnog een carnavalsfeestje zullen vieren waar iedereen verkleed mag komen.
Mini-carnaval met Noa.
Vrijdag staan er een buikecho en longfoto gepland, kwartaalcontrole. Daar gaan we niet teveel over nadenken vantevoren, anders word je maar zenuwachtig. Ook staat kuur 9 van de chemo gepland, maar gezien Floortje's lage waardes, gisteren nog gemeten, qua leuko's en trombo's zal dat wel een weekje uitgesteld worden. Voor nu zijn we gewoon blij dat we weer met z'n viertjes onder hetzelfde dak slapen, iedereen in z'n eigen bed.
Geniet van alles eigen aan thuis. Wij duimen voor de foto en echo!
BeantwoordenVerwijderenKnuffel vanuit Singapore, we leven heel erg mee met jullie. X
BeantwoordenVerwijderen