Ernst, Bobbie en.......Floortje!

De eerste week na de tweede kuur. Eigenlijk is het best goed gegaan. Floortje is verkouden en dat resulteert in zowel neus als oor afvegen, maar levert verder geen grote problemen op. Ze is twee dagen naar de creche gegaan en daar ging het ook goed gelukkig. Eten gaat zeer matigjes maar niet dramatisch slecht, de flesjes bijvoeding vullen we 's ochtends en 's avonds aan met melk en wat siroop, dan noemen we het gewoon 'melk' en dat drinkt ze dan. Heeft ze toch in in ieder geval een basis. Of het genoeg zal zijn zullen we merken. De smoothies drinkt ze alleen maar op de creche, dus die hebben we maar wat minder bijbesteld. Volgende week wordt de zware week waarin ze weer in een dip zal gaan, daar hebben we ons al op ingesteld. Over de bestralingen weten we overigens nog steeds niets, ik heb gebeld naar het ziekenhuis maar men wacht nog op de internationale afstemming en dan interne bespreking, dus dat kan nog wel even duren. Niet teveel aan denken dan maar, heeft toch geen zin.

Maar dan het hoogtepunt; de boottocht zaterdag tijdens de wereldhavendagen in Rotterdam. Uitgenodigd door overbuurman Aroen mochten we mee. Vier uur lang spekjes, snoepjes, frietjes, schminken, knutselen, en......'Ernst, Bobbie en de rest'! Al jaren een trouw duo op tv en in theaters met een kindershow, in het weekend 's ochtends in herhalingen op RTL bij ons bewonderd. Met een herkenningsliedje wat dagen in je hoofd blijft zitten helaas. En altijd de vraag wie dan 'de rest' zijn. Maar goed, die zouden dus op de boot een show verzorgen. Al dagen hadden we het er over, dat ze er 'echt' zouden zijn. En Floortje zei ook al dagen vastberaden; 'Ik ga zeggen, dag Bobbie, ik ben Floortje, mag ik een rondje op je nek?'. Dus toen we zaterdag van de auto naar de boot liepen, en stomtoevallig naast een nog-niet-in-functie-zijnde Ernst en Bobbie bleken te lopen, zei ik; nou Floortje, zeg het maar!. Toen zei ze niets natuurlijk, waarna ik tegen de heren vertelde wat Floortje hen eigenlijk had willen vragen. Ze lachten even en liepen door.

Na een half uur op de boot liep Floortje er geschminkt als tijger bij, toch een opvallende verschijning met dat kale koppie natuurlijk. Nog een tijdje later kwamen ze dan eindelijk echt! En wat volgde;

Floortje stond letterlijk (kijk maar!) te springen helemaal vooraan bij het podium!

En toen, na een paar liedjes, sprak Bobbie haar ineens aan en zei, He Floortje, had jij niet gezegd dat je een rondje op mijn nek wilde? Hij hield de microfoon bij haar mond, wij dachten allemaal 'Nu draait ze zich om en rent verlegen weg', maar nee hoor, ze zei volmondig ' Ja!'.

En daar gaat ze (let ook op Noa's blik in de rechteronderhoek);

Met na een volle ronde over het podium op Bobbie's nek als hoogtepunt het statieportret;

Misschien was het grappigste nog wel na afloop, toen we tegen Floortje zeiden hoe stoer we het van haar vonden dat ze dit gedaan had, en hoe bijzonder het was dat Bobbie nog wist wie ze was en hoe ze heette. Floortje's reactie was simpelweg; 'Maar ik had toch al gezegd dat ik dat zou gaan doen?'. Alsof het dan niet meer bijzonder is.

Vandaag hebben we nog heerlijk genoten van misschien wel een laatste mooie dag dit seizoen op het bootje op de plas. Dit keer voor het eerst Floortje's bolletje ook maar met factor 50 ingesmeerd, je zou nog lelijk kunnen verbranden anders. Nog een laatste foto dan.....Floortje heerlijk genietend van een momentje alleen in de band, misschien wel nadromend over haar podium-optreden.....

Het was een goed weekend!