De gordelroos gooide afgelopen vrijdag roet in het eten. Wonder boven wonder waren Floortje's bloedwaardes zodanig goed hersteld dat ze in principe chemo had mogen krijgen, maar omdat de gordelroos nog niet goed onder controle is was het risico te groot. Door een nieuwe chemokuur gaat haar weerstand weer radicaal omlaag, en dan zou het gordelroosvirus, dat nog steeds actief is, om zich heen kunnen gaan grijpen en uitbreiden en zou het allemaal heel erg vervelend kunnen worden, gevaarlijk zelfs. Dus......weekje uitstel maar weer. We hadden er al rekening mee gehouden natuurlijk. Als een kind op maandag ontslagen wordt uit het ziekenhuis is het gevoelsmatig wel wat rap om er die vrijdag al weer nieuwe chemo in te laten lopen.
Inmiddels zijn de blaasjes wel aan het indrogen dus we hebben goede hoop dat aanstaande vrijdag dan toch eindelijk eindelijk eindelijk de laatste driedaagse kuur kan starten. Dan een week later nog een keer een week lang dippen, hopelijk niet al te diep en zonder nieuwe complicaties, dan een week of twee aansterken en dan en dan en dan; Villa Pardoes! Toen we maanden geleden de datum doorkregen waarop we welkom waren in de Villa waren we een beetje teleurgesteld dat het nog zo ver weg was, maar nu zijn we er heel blij mee. Het wordt, als alles goed gaat (blijft eng om vooruit te kijken en ergens op te hopen, je weet immers maar nooit.....), echt een afsluiting van dit hele proces voor ons. In ieder geval het proces van het chemo-protocol. Daarna komt er nog genoeg waar we ook doorheen moeten natuurlijk, alle controles, en met name het weer beginnen met zelf eten zal ook nog een dobber zijn, maar in ieder geval voorlopig geen chemo meer!
Deze week zit Floortje lekker in haar vel en in haar energie, dus dat is genieten. De voeding verdraagt ze ook weer wat beter dan de afgelopen twee weken, dus hopelijk valt ze nu niet meer verder af. Nog drie dagen, dan mogen we ons weer melden. Wederom een bizarre gewaarwording, dat je bijna niet kunt wachten totdat het weer zover is om chemo te krijgen! Maar het is wel zo, laat het maar komen, we zullen haar vasthouden, ondersteunen en er doorheen trekken met eventuele hulp van een zakje bloed, trombo's antibiotica, weet ik veel wat er nodig gaat zijn. Nog een laatste keer moed verzamelen, we gaan ervoor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten