Na een maand waarin Floortje in hele goede doen was, moeten we de knop nu weer omzetten. De dip heeft echt toegeslagen. Je zag haar gewoon afglijden in de loop van de week. Woensdag was nog een hele goede dag, waar ze samen met Noa in het Sophia meegedaan heeft met een voorstelling van Bobbie, zonder Ernst dit keer. De dames stonden vol overgave op het podium als het soepkippenballet. Helaas lukt het me op het moment niet om foto's te uploaden op het blog, maar geloof me, het was weer een mooi gezicht. Het was goed dat dat op woensdag was, later in de week was het denk ik niet meer gelukt. Ze wil wel, maar het gaat gewoon niet. Steeds later in de ochtend waren we op school, waar ze overigens dan toch perse nog wel een paar uurtjes naar toe wil, zo leuk vindt ze het gelukkig.
Zaterdag ging echt het licht uit, geen energie en ze kan ook niks binnenhouden. Dus dat werd een pyama-dagje met K3 DVD's. Zondag was ze in de ochtend nog vast van plan naar het verjaardagsfeestje van haar grote nicht te gaan, maar tien minuten voor vertrek gaf ze zelf aan dat het toch echt niet ging. Gelukkig kent ze ondertussen haar eigen grenzen en weet die ook goed aan te geven. En nu ligt ze ook slapjes op de bank.
Zoals we het aan haar uitleggen, is het goed dat ze zo moe is. Want dat betekent dat alle RadioRobbies en ChemoKaspers die in haar lijfje zitten keihard aan het vechten zijn tegen de slechte cellen. Zo hard, dat er helemaal geen energie over is om nog iets anders te kunnen doen. Dus we moeten ze rustig een paar dagen de kans geven om op volle kracht te vechten, dan kunnen we daarna weer gewone dingen gaan doen, naar school en spelen en zo. Maar eerst moeten we de superhelden de kans geven om zoveel mogelijk slechte cellen dood te maken. En daar word je moe van.
Vooralsnog heeft ze geen koorts, staan haar ogen nog helder en zijn we verder niet ongerust. Zolang dat het geval is hoeven we ook niet te bellen met het ziekenhuis of tussentijds langs te komen. En als het verandert dan gaan we bellen en zien we hoe het verder gaat. Ondertussen hebben we wel geleerd dat we hier toch geen invloed op hebben, we zijn puur faciliterend als ouders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten