Weer thuis

Jeetje, wat kan zo'n kind toch ineens snel herstellen. Maandag nog op de Intensive care, dinsdag Medium care, nauwelijks willen eten en niet veel energie, en dan woensdag zodra rond het middaguur het laatste infuus en met name de drain er uit waren; op naar de speelkamer! Woensdagochtend rond zes uur waren de morfine en extra vocht via het infuus al gestopt, na het verwijderen van de drain moesten we toen alleen nog maar ter observatie blijven. Eerst hadden ze gezegd dat dat 24 uur zou zijn, toen werd het 6 uur, en uiteindelijk kregen we ruim vier uur later al te horen dat we wel mochten gaan, zo goed ging het met haar. Uiteindelijk was Floortje hier nog boos over, ze had voor haar gevoel te kort op de speelkamer gespeeld en wilde langer blijven.

Ze had ook wel enorme pech, want ze werd letterlijk om twee voor twaalf mobiel (los van slangen) en van twaalf tot twee gaat de speelkamer dicht, want dan is het rusttijd. Wat ons betreft niet handig, want als kamergenootjes willen slapen is het veel handiger dat de niet-slaapkinderen naar de speelkamer kunnen. Uiteindelijk ben ik met Floortje maar aan de wandel door het Sophia gegaan om de tijd te doden, en was het beste dat ik kon verzinnen om te gaan spelen op de Onco-poli, bij het speelhuisje. Altijd leuk.

Het deed me denken aan de eerste keer dat we daar zaten, op 16 mei 2011. Er zat toen ook een al iets oudere jongen, en alle verpleegsters die langs liepen begroeten hem bij zijn naam en vroegen hoe het met hem ging, en waren duidelijk zeer bekend met hem. Toen dacht ik, oh nee, straks kennen ze ons ook allemaal, laat het alsjeblieft niet zo ver komen dat ze ons echt gaan herkennen...... En nu is het dus inderdaad zover, je komt op een willekeurig moment op 2-Zuid aanlopen en de ene verpleegster na de andere; he Floortje, hoe is het? He Floortje, kom je even gedag zeggen? He Floortje, ben je al weer aan de wandel? Super lief, maar ik had toch liever dat ze ons niet kenden.

Maar goed, om vier uur mochten we dus naar huis en zou je niet geloven dat ze twee dagen eerder geopereerd was, zo vrolijk en kletsen en vol leven. Dus wat doe je dan; dan ga je er een leuke dag van maken en genieten van het mooie weer! Uiteindelijk zaten we om zes uur met vier volwassenen en vier kinderen op de boot en hebben we als decadent toppunt zelfs sushi op de plas gegeten, genietend van goed gezelschap, een mooie zonsondergang en vrolijke kinderen. Wat een contrast met 24 uur eerder. En ook vandaag hebben we genoten op het water, met als grootste uitdaging dat Floortje niet mag zwemmen omdat haar wonden eerst tijd moeten krijgen om dicht te gaan.

De afspraak met de oncoloog staat nu gepland voor volgende week vrijdag. Mij is niet duidelijk of we eventueel eerder een telefoontje met de uitslag krijgen en of ze vrijdag gelijk chemo krijgt, maar ik wil het ook even niet weten. Nog even een paar dagen net doen of de wereld mooi is en alles goed. Vanavond kwamen er twee dames de deuren langs, kaarten verkopen voor 'kinderen met kanker'. Tja, we hebben maar een setje gekocht.