De tweede ronde.....

Net nu we begonnen te geloven dat we er waren, dat we er goed vanaf gekomen waren, dat we weer vooruit durfden te gaan kijken en plannen maakten, haalde de werkelijkheid ons in. Vrijdag 6 juli was de tweede kwartaalcontrole sinds de afsluiting van Floortje's behandeling op 20 januari. Bijna al een routine-afspraak, en we waren eigenlijk niet eens echt zenuwachtig. En het verliep ook in eerste instantie helemaal volgens plan, buikecho, foto's, kastje doorspuiten/spoelen, en gesprek met de oncoloog. Alles in orde, wat ziet ze er goed uit, wat schattig die korte haartjes, wat zijn de vakantieplannen, drie weken Thailand, goh wat leuk zeg. Allemaal dingen die je wilt horen en graag wilt bespreken. We wensten elkaar wederzijds een fijne vakantie en tot over drie maanden.

En toen werden we gebeld. Er waren bij nader inzien door de radioloog toch twee plekjes op haar longen gezien die verdacht waren. Of we gelijk maar even terug wilden komen voor een CT scan. Dan probeer je jezelf nog wijs te maken dat het misschien wel niks is, dat het maar schaduwen zijn, dat het vast mee zal vallen. Maar eigenlijk weet je al wel beter. En zeker als je de afdeling oploopt en je ziet de blikken van de verpleegkundigen, dan weet je echt hoe laat het is. Ruim een uur later werd dit bevestigd door de uitslag van de CT scan. Twee plekjes, niet groot, maar toch.

Dus, daar gaan we weer. De tweede ronde, voor gevorderden. Oftewel, met grover geschut. Waarschijnlijk, niet zeker. Niets is nu zeker. Alleen dat Floortje eerst geopereerd moet worden om in ieder geval 1 plekje van haar longen uit te nemen zodat dat onderzocht kan worden. De uitslag hiervan bepaalt dan vervolgens de verdere behandeling. Maar waarschijnlijk wordt dat dus heftiger dan vorig jaar, aangezien die fijne 'milde' chemo dus te mild is gebleken voor deze slechte cellen. Inmiddels is de operatiedatum al twee keer verschoven, eerst naar achteren en nu naar voren, dus weten we helemaal niet meer hoe we het hebben, maar ook daar zullen we weer mee om moeten leren gaan. De operatie is nu gepland voor 23 juli, uitslag van het weefsel-onderzoek en daarmee dus de echte diagnose ongeveer een week later.

Vorig jaar zei ik nog, ik ga geen blog beginnen hoor, dat is voor van die ernstige langdurige gevallen, wij kunnen het wel met een paar update-emails af. Nu denk ik, wellicht is een blog toch wel handig. (En hoop ik stiekem dat het meevalt en ik dit blog snel weer af kan sluiten.) Vorig jaar zeiden we, als ze maar niet zo'n voedingssonde hoeft, en als ze maar weer op tijd is aangesterkt om in oktober naar school te kunnen. Nu zitten we toch met andere gedachten. Als ze maar beter wordt. Als ze het gevecht maar gaat winnen.

Gelukkig is Floortje een taaie en vastberaden dame. Nu moet ze gaan bewijzen hoe taai ze is, en dat ze sterker is dan die stomme slechte cellen. Zij gaat weer vechten, en wij vechten met haar mee.